donderdag 17 februari 2011

Rare vogels en Apen

Dag 81-83


Peter had voorgesteld om met een groep van wagens, die hij ging begeleiden, mee te rijden voor 5 dagen in Zuid-Marokko, maar een probleem met een gebroken tand besliste daar anders over. Ik nam dus afscheid van Peter en Zineb en mijn vertrouwde thuis in Marokko.

Maandagmorgen zat ik dus bij de tandarts van Ouarzazate, die erg snel en goedkoop mijn tand een tijdelijke vulling gaf, zodat ik nog dezelfde dag over de Hoge Atlas naar het Noorden kon rijden.

Langs een erg mooie asfaltweg langs groene valleien naar Demnat en dan naar camping Zebra bij de ´Cascades D´Ouzoud´.

In tegenstelling tot de meeste toeristenvallen, viel deze best mee en was ik onder de indruk van zowel de waterval als de apen die er leefden.



Het weer begint me nu voor het eerst in 3 maanden een beetje zorgen te baren, ik kom in de buurt van de Midden-Atlas die veel groener, maar ook veel natter is, en de eerste regenwolken worden gespot.

´s Morgens schijnt de zon toch nog over mijn perfecte ontbijt en zet ik koers richting Kenifra, maar dan wel langs de kleine bergwegen, waar ik tegen de middag een andere motorrijder tegenkom.
Het blijkt Toby te zijn, een 25 jarige Brit, die in de 5 maanden die hij onderweg is, nog maar 3 keer op hotel is geweest.

Hij rijdt op een leger-Harley MT350 en slaapt in een hangmat in het bos, een rare vogel dus in mijn ogen. Ik kan hem met de belofte van een maaltijd in het volgende dorp overtuigen een eind mee te rijden en ´s avonds zelfs zover krijgen dat hij een hotelkamer deelt, wat hij natuurlijk grote verspilling vind.
 
Hij begint dadelijk de hotelkamer in te richten als een bos en begint op de vloer het avondeten klaar te maken, couscous met ajuin en tonijn. Die avond stormt en regent het buiten en Toby neemt wel 3 douches voor wat hij noemt ´a deep clean´.
Na deze leuke ontmoeting gaan we de volgende dag elk onze eigen weg, het regenachtige bos in.

Ik ga richting Itzér langs een 100 km lange bergweg zonder dorpen, en deze blijkt alweer avontuur in overvloed te hebben. Het begint te regenen, ik zie vlak voor de motor een groep apen oversteken en behalve de warmte, laat ook het asfalt het afweten. Ik zit op 2000 meter hoogte met temperaturen rond het vriespunt, als de weg overgaat in modderpoelen en watergeulen.

De storm van vorige nacht heeft allerlei takken en rotsen op de weg achtergelaten en ik hoop dat ik geen obstakels tegenkom waardoor in moet terugkeren, want het is ondertussen ook gaan hagelen. Bijna is het zover wanneer ik ijs op de weg tegenkom, maar door het spoor van een auto kom ik er net door.Ik kan niet anders dan terugdenken aan de Afrikaanse warmte, maar gelukkig kom ik aan de andere kant van de Middel-Atlas in beter weer,hoewel het nog steeds hard waait als ik toekom in Kasbah Asmaa in Midelt.
Stukje bij beetje kom ik dichter bij huis. Inch´ Allah.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten