Tot Bamako

Dag 12-14

In Kayes brengen we onze laissez passer voor Mali in orde bij de douane. Geen enkele keer wordt er gevraagd waarom we niet langs de officiele grens zijn binnengekomen. Het visum was al in orde en het laissez passer kost ons 8 euro. Wat een verschil met de moeilijkheden in Senegal. Jammer dat ik er niet meer binnenkan, ik had er op de terugweg willen passeren.

De volgende dag zetten we aan richting Kita, 340 km verder, we verwachten asfalt, maar krijgen van de eerste kilometers miserie.

De Chinezen zijn hier een weg aan het bouwen, maar op geen enkele plaats is die weg al klaar, wat ons doet ploeteren over de piste langs de bouwwerf.

Na een hele dag hebben we 90 km afgelegd en na een te dure ferry zijn we in Bafoulabe.

De politie begeleid ons naar het enige hotel in de stad, wat een bungalowcomplex is voor ontwikkelingshelpers.

De volgende dag beginnen we aan de 230 resterende km naar Kita.

's morgends 3 uur piste voor 90 km tot in Manantali en 's middags nog eens 100 km piste in 3 uur tijd. De piste is zowat verlaten op 2 vrachtwagens en deze grote bus na. Hoe die bus door de moeilijke passages raakt, ik had het graag willen zien.

Maar dan gebeurt er iets fantastisch, iets waar ik al dagen van droom, materialiseert zich voor mijn ogen, een asfaltweg, en nog een goeie ook, beter dan in Belgie zelfs, hoewel dat niet veel wil zeggen.

Ik ben blij als een kind dat ik in de laatste kilometers van vandaag versnelling 3 en 4 kan gebruiken. Mooi hotel in Kita en de dag erop naar de hoofdstad Bamako, langs dezelfde perfecte asfaltweg, waar péage dient te betaald worden, maar niet door tweewielers.

Nu ben ik dus in de drukke, brommergekke, ademafsnijdende hoofdstad waar ik een paar dagen blijf in het door Lonely Planet terecht aangeraden hotel Tamana. Denk zwembad, wifi, airco, koele drankjes...

Groeten