Na Tamale gaat het richting Mole National Park, dat enkel te bereiken is via een 90 km lange kiezelweg die helemaal kapot gereden is en waarbij je een rimpeleffect krijgt dat ook wel eens dakdak of wasbordpiste genoemd wordt.
Het park zelf is modern met een zwembad en een bont allegaartje van toeristen.
Omdat het een uitzonderlijk nat seizoen was en heel het terrein voldoende van water voorzien is zijn er al een week geen olifanten gezien, maar net voor we willen vertrekken,wewaren zelfs al aan het inpakken, komt onderaan de vlakte, aan de grote waterput, een olifant tevoorschijn, een mooie afsluiter. Jammer genoeg zoomt mijn klein fototoestelletje niet genoeg in om de olifant vast te leggen.
´S middag´s rijdt Nicolaas voor de eerste keer lek op de piste van Mole naar de asfaltweg en met de hulp van een aantal politieagenten die passeerden, duurt het toch nog een paar uur. Al die tijd wacht ik in het volgende dorp, waar ik alvast slaapplek organiseer bij het Cacao Research Institute of Ghana, het moet niet altijd een hotel zijn.
Nog 300 km zuidelijker komen we aan in Kumasi, dat behalve zeer druk, ook gelegen is in een andere klimaatzone, een tropischer landschap met heuvels maar toch nog steeds zeer warm.
Ook zag ik iets speciaals vandaag,namelijk een wolk, ongeveer 30 seconden reed ik in de schaduw van een wolk, en dat was toch weeral weken geleden.
Later die avond regent het zelfs een paar uur, warme regen, maar toch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten