Na het afscheid van Nicolaas en Isabel (mogen ze vlot door donker Afrika geraken) was het terug aan mijn eigen tempo rijden, dwz. volle gas tot net na de middag en dan de bar van het hotel opzoeken. De eerste dag geraakte ik zo tot in Techiman en de tweede dag tot vlak voor de grens met Burkina, in Lawra.
Al die tijd was de weg perfecte asfalt, tot 40 km voor Lawra.
Na een maaltijd in een ´spot´, een soort klein restaurant voor de plaatselijke bevolking en thee bij een vriendelijke bandenlegger heb ik nog wat geld gewisseld in gezelschap van de politie, die in uniform en met mitrailleur, mijn uitnodiging voor een drink niet afsloeg. Hij bestelde een Guinnes, sloeg die achterover, en ging terug aan het werk, proffesionele kerel hoor voor de rest. Van hem leerde ik dat een politieman nooit in zijn eigen gebied kan werken, maar altijd wordt verplaatst naar een andere kant van het land, om corruptie tegen te gaan.
 |
| Deze kerels waren met een project bezig voor weeskinderen en zijn erin geslaagd wat sponsoring los te weken. |
Na een nachtje in een ´schrale´ auberge, was ik volgende morgen klaar om aan te zetten richting de grens met Burkina. Door mijn vroege vertrek was ik al om 8 uur aan de grens en rond 9 uur zonder problemen in Burkina.
Hier had ik gehoopt om een mooie piste richting Bobo aan te treffen, ware het niet dat ze de mooie piste volledig verknald hadden door er asfalt over te leggen,en zo was ik rond 13 uur in Bobo. Onderweg ook nog deze rare vogels tegengekomen:
Een 14 tal splinternieuwe en propere BMW´s uit Italie
En deze kerel met een geit op z´n brommer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten