dag 1 - 2
Nadat we vol enthousiasme de boot afreden, welke in het geheel niet onconfortabel was, kwamen we in frontale aanvaring met AFRIKA. Eerst begon het wachten, een personeelslid van Grimaldi zou ons komen ophalen om de formaliteiten te vervullen. Dit duurde een 2 uur, dan werden de moto's naar een bewaakte parking gebracht en stapte ik in de auto van Mbor om na een dolle rit door Dakar nog eens 3 uur later terug in de haven te verschijnen, waar Boni al die tijd bij de motoren was blijven wachten. Wat was er ondertussen geregeld, in 1 woord, niets. Om een lang verhaal kort te maken, niemand wist exact wat er moest gebeuren, een carnet de passage wordt hier niet aanvaard, om een laissez passez te krijgen moesten de motoren nog ingevoerd worden (wat op 300 euro per motor ging komen) en ondertussen werd er nog gezwaaid met een 'retribution de embarkement'. De douane sluit om 15u, en is dan gesloten voor het weekend, wat zou beteken dat we pas maandag weg kunnen, maar ondertussen hadden we wel gezien dat de beveiliging van de haven ook op z'n Afrikaans was. Na een onderhoud met de kapitein en een telefoontje met Luc Smets van Grimaldi Belgium was er een oplossing in de maak, maar ondertussen was het 14u30, een half uur voordat de douane sluit. Dus was het moment daar om een beslissing te nemen, met een list halen we de moteren uit de bewaakte parking en met een bonzend hart in de keel rijden we de security van de haven voorbij, recht in het hectische verkeer van Dakar. We zijn vrij! Dat dit verhaal nog een staartje zal krijgen, is ons nu al wel duidelijk. Met in ons paspoort enkel een stempel transit zetten we koers naar St Louis, maar de zon haalt ons in en uiteindelijk nemen we de afslag naar Lompoul waar we zullen wildkamperen op het strand.
Wildkamperen op het strand, altijd al een droom van mij, met een kampvuurtje naar de sterren kijken en in slaap vallen met het ruisen van de zee op de achtergrond. Niet dus, hoewel de romantiek in het begin nog intakt was, zelfs een kampvuurtje stoken lukte, was de pret snel over toen het donker werd. Het strand was de eerste uren een soort snelweg, waar karren, auto s en zelfs een vrachtwagen op volle snelheid passeerde. Het was dan zaak om zo snel mogelijk met een lampje te zwaaien zodat je niet overhoop gereden werd. Vanuit de zee blies de wind ook een laag zout over alles zodat echt alles vettig en plakkerig werd. Omdat er in het donker nog zoveel volk rondsloop, hebben we de motoren maar vlak bij elkaar gezet en naast elkaar in openlucht geslapen, eerst in de hitte,en dan kwam de kou. Gelukkig had ik een dikke trui bij voor Afrika, hoewel de temperatuur gedurende de dag topte op een 37 graden, maar daar was tegen de morgen niet veel meer van te merken. Hoewel het de slechtste slaapplek was die ik ook heb meegemaakt, had ik het niet willen missen, this is Africa!
Vanuit een besneeuwd België de avonturen van mijn kleine neef volgen heeft ook wel iets. Laat je gevoelens de vrije loop nu je daar bent en profiteer met volle teugen van de natuur.Ik volg jullie vanaf nu praktisch dagelijks. Succes.
BeantwoordenVerwijderenJan